لیدار در نقشه برداری Lidar :
لیدار در نقشه برداری یکی از سیستم های نسبتا جدید در زمینه سنجش از دور محسوب می‌شود که از نور متمرکز لیزر برای برداشت داده استفاده می‌کند. در این سیستم با استفاده از یک سنسور فعال به سمت محیط اطراف نور متمرکز ارسال می‌شود و بازگشت نور، مختصات نقطه مورد نظر را به دست می‌دهد. در سیستم های لیدار سکو یا پلتفرم می‌تواند ماهواره، پهپاد نقشه برداری یا حتی سکوی زمینی باشد. با افزایش فاصله سنسور از عوارض مورد نظر فوت پرینت نور ارسالی بزرگتر و تعداد نقطه برداشتی در واحد سطح کاهش می یابد.
ابر نقاط:
ابتدایی‌ترین و مهم‌ترین محصول سیستم‌های لیدار، ابر نقاطی بسیار چگال و متراکم است. به دلیل تراکم بالای نقاط برداشتی در این سیستم‌ها به محصول مورد نظر ابر نقاط اطلاق می‌شود. با اعمال الگوریتم‌های مختلف از جمله مثلث بندی و مشابه آن میتوان مدلی سه بعدی از عارضه مورد نظر ارائه داد.
تک بازگشت و چند بازگشت:
با توجه به وجود محیط‌های مختلف در سطح زمین از جمله انواع خاک، درختان، آب، رطوبت و مانند این‌ها؛ گاهی لازم است که هم حجم درختان و هم سطح زمین یا مختصات بستر آب در کنار سطح آن محاسبه و ارائه شوند. این امکان از طریق تکنولوژی چند برگشتی در لیدار فراهم شده است. به این صورت که طول موج‌های مختلف نور ارسالی توسط سطوح مختلف بازگشت داده می‌شوند. به طور مثال یک بازگشت از سطح برگ درخت، یکی از تنه درخت و یکی از سطح زمین که هر سه از یک ارسال نور حاصل می‌شوند. بدین ترتیب امکان تعریف سطوح مختلف DEM , DTM و CHM برای ابر نقاط وجود خواهد داشت. اما در مناطقی که با یک لایه از سطح مواجه هستیم با صرفه اقتصادی و سیستمی، میتوان به برداشت محیط پرداخت.
مزایا و معایب:
سیستم‌های لیدار به دلیل برداشت و نمونه برداری با تعداد بالا از محیط قابلیت بالایی در کارهای دقیق از خود نشان می‌دهند و قادر خواهیم بود مدلی نسبتا دقیق از محیط مورد نظر ارائه دهیم. اما همین برداشت پر تراکم سبب بالا بردن هزینه فضای ذخیره، پردازش و پس پردازش داده‌های آن می‌شود.
شهریار احمدی
کارشناس ارشد ژئودزی